یادداشت شماره4

بعضی آدم ها خاص هستند،بعضی ها عادی اما برای تو خاص!...چند مدت پيش برای چندمين بار لیست گوشی مو آپديت کردم، هر کسی رو در جایگاه خودش ثبت  کردم اگر شماره ای همکلاسم بود پسوند همکلاسی رو به آخرش اضافه میکردم تا هر وقت خواستم چت کنم یادم باشه این شخص کسی جز همکلاسیم نیست و نباید هر رازی رو بهش گفت...تنها یک نفر بود که صادقانه دوست داشتم با پسوند "دوست"ذخیره کنم اما محبت بیش از اندازه ای که نسبت به من داره از حد گذشته... وابسته بودنشو میتونم حس کنم حتی انکار هم نمیکنه!... دوست دارم يه دوست عادی باشم براش اما اون حسی فراتر داره...اون دست خودش نیست بخاطر مشکلات زندگیش فعلا منو تکیه گاه خودش ميدونه... اون برای من همکلاسی نیست دوستمه اما فکر نمیکنم منم برای اون دوست باشم...آرزو میکنم خیلی زود از این اوضاع آشفته نجات پیدا کنه...احتمالا روزی که کانتکت های گوشیم رو آپديت میکردم خیلی عصبانی بودم که حتی شماره مادرم رو با اسم و فامیلی ثبت کردم واقعا کارهای عجیبی میکنم،میخوام قلبمو مثل ذهنم دسته بندی کنم واقعا مضحک بنظر ميرسه... شاید بتونم ذهنم رو مجاب کنم که هر کسی جایگاهی داره و فراتر از اون جایگاه لطفا باهاش برخورد نکن اما قلبمو هرگز!!..این خاصیت قلبه،اگه میتونستیم کنترل کنیم که اسمش قلب نبود... به هر حال هنوز هم دوست دارم کانتکت ها به همین شکل باقی بمانند هر چند تاثیر خیلی کمی داشته باشند من اينو ترجیح ميدم... اینجا نميتونم احساسمو مخفی کنم بله من واقعا خجالت میکشم اگر کسی متوجه بشه اسمش رو توی گوشیم به اون صورت سيو کردم چون شاید جایگاه من پیش اون بالاتر از جایگاه خودش پیش من باشه بگذریم...مدتی پیش به طور تصادفی با دختری آشنا شدم اون آدم سرحال و سرزنده ایه روحیه شو دوست دارم،امروز فهمیدم دفتری داره به نام دفتر وجدان،که گهگاهی با خودش خلوت میکنه و چیزهایی رو مینویسه...با خودم فکر کردم چه خوب ميشد اگه من هم دفتر وجدان داشته باشم و از احساساتم بنویسم و از وجدانم...تصمیم هايي رو برای تابستون دارم...اول اینکه نیاز به يه بهسازی عمیق از روحم دارم،احساس خوبی ندارم همش احساس میکنم زیاد درگیر دنیا شدم دوست دارم يه مدت با خدا خلوت کنم دوم اینکه ایده های عالی برای رمان نوشتن دارم دوست دارم حتما رمانم رو بنویسم و ایده هامو روی کاغذ پیاده کنم...فعلا همین دو تا تصمیم رو دارم 

یادداشت های یک دختر منوجانی...